لوله پلی اتیلن قطره ای که معمولاً برای ساخت شبکه ها و سیستم های آبرسانی استفاده می شود، سبک و مقاوم است؛ خوردگی، و آسان برای مونتاژ. علاوه بر این، آنها ارزش افزوده ای از قابلیت اطمینان عملیاتی بالا را ارائه می دهند.
در لهستان از سال 2008 لوله های پلی اتیلن بیش از 15 درصد از شبکه های آبرسانی را به خود اختصاص داده اند و سهم آنها در سیستم های توزیع آب به طور مداوم در حال رشد هستند. IWA
گرایش های مشابهی را در هر دو مشاهده کرد اروپا و در سطح بین المللی (Vreeburg & Boxall, 2007; Seth et al., 2004).
مانند بسیاری از پلیمرها، پلی اتیلن در برابر عمل برخی از عوامل شیمیایی و فیزیکی مقاوم نیست.
به عنوان مثال تابش UV، دما، بار مکانیکی و عوامل اکسید کننده بنابراین در روند آن تولیدکنندگان سنتز و پردازش، اجزای مختلف دیگری را به آن اضافه می‌کنند، و این اجزاء هستند.
جلوگیری از تخریب و تخریب پلاستیک و افزایش عمر مفید آن (Hassinen, 2004). با این حال، از سوی دیگر، این مواد در ایجاد محصولات جانبی، از جمله ترکیبات معطر، به عنوان مثال، نقش دارند.
فنل ها یا کینون ها که به داخل آب مهاجرت می کنند و به کاهش کیفیت آن کمک می کنند (Pospisil et al., 2002) میکروارگانیسم ها از ترکیبات آلی مهاجرت شده از لوله ها به عنوان یک محیط غذایی استفاده می کنند.
حاصل رشد میکروارگانیسم ها بر ویژگی های ارگانولپتیک آب تأثیر می گذارد. مهاجرت می تواند به دو صورت: یا به طور مستقیم از طریق انتشار ترکیبات شیمیایی در آب، یا غیر مستقیم، به عنوان مثال محصولات از متابولیسم آزاد شده توسط میکروارگانیسم های توسعه یافته در سطح لوله ها.
تحقیقات انجام شده توسط Skjevrak و همکاران تایید کرد که لوله های پلی اتیلن حدود 100 ترکیب آلی مختلف را در آب آزاد می کند. دنبرگ و همکاران (2007) ترکیبات را به عنوان طبقه بندی کرد.
آنتی اکسیدان ها، محصولات تخریب آنتی اکسیدان، محصولات متابولیسم آزاد شده توسط میکروارگانیسم ها توسعه روی سطح لوله‌ها و مشتقات هیدروکربن‌ها با گروه‌های اکسیژن عملکردی به عنوان مثال استرها، آلدئیدها ناشی از زنجیره های پلی اتیلن آسیب دیده.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.